Długość ciała tego lisa waha się w granicach 50 -70 cm, długość ogona -25 -40 cm, wysokość w kłębie 28 -32 cm, waga od 2,5 kg do 8 kg. Piesiec sprawia wrażenie zwierzęcia o dość masywnej sylwetce, w dużej mierze w związku z niewielkim wzrostem i bardzo obfitą sierścią. Jego głowa jest okrągła, pysk krótki, a szeroko rozstawione uszy -nieduże i zaokrąglone. Całe ciało, nie wyłączając uszu oraz podeszew łap, pokrywa bardzo gęste, wełniste futro -długie zimą, latem krótkie, ale również gęste i miękkie. Znane są dwie odmiany barwne pieśca -biała i niebieska. Forma biała latem ma sierść brązowoszarą, zimą -białą. Sierść formy niebieskiej przez cały rok ma kolor niebieskoszary, z tym, że zimą jasny, latem ciemniejszy. Ta druga forma jest zdecydowanie mniej liczna.
Pieśca spotyka się najczęściej w tundrze, w górach ponad granicą lasu oraz na wybrzeżach morskich. Latem jest aktywny o różnych porach doby, przez pozostałą część roku głównie o zmierzchu i nocą. Nie zapada w sen zimowy. Żyje w rozgałęzionych norach wykopywanych w zboczach gór i na wybrzeżach, chroni się także w jamach, które wygrzebuje w śniegu. W czasie ostrych mrozów może przez kilka dni nie opuszczać kryjówki. Jest bardzo dobrze przystosowany do życia w niskich temperaturach (nawet poniżej -50 st. C). Na początku jesieni część populacji podejmuje wędrówki i prowadzi koczowniczy tryb życia aż do wiosny. Niektóre osobniki wędrują po zamarzniętym morzu, bywa też, że dryfują na krach lodowych z dala od lądu.
Występowanie
Lis polarny występuje na arktycznych obszarach Europy, Azji i Ameryki Północnej oraz na większości wysp arktycznych.Pieśca spotyka się najczęściej w tundrze, w górach ponad granicą lasu oraz na wybrzeżach morskich. Latem jest aktywny o różnych porach doby, przez pozostałą część roku głównie o zmierzchu i nocą. Nie zapada w sen zimowy. Żyje w rozgałęzionych norach wykopywanych w zboczach gór i na wybrzeżach, chroni się także w jamach, które wygrzebuje w śniegu. W czasie ostrych mrozów może przez kilka dni nie opuszczać kryjówki. Jest bardzo dobrze przystosowany do życia w niskich temperaturach (nawet poniżej -50 st. C). Na początku jesieni część populacji podejmuje wędrówki i prowadzi koczowniczy tryb życia aż do wiosny. Niektóre osobniki wędrują po zamarzniętym morzu, bywa też, że dryfują na krach lodowych z dala od lądu.