Ameryka Północna z wyjątkiem sporej luki na środkowym wschodzie i południowym zachodzie, którą zajmuje lis płowy (Vulpes velox), oraz Europa, północna i środkowa Azja. Niektórzy autorzy uważają lisa zamieszkującego Nowy Świat za odrębny gatunek Vulpes fulva, jednak nie jest to prawidłowe. W połowie XVIII wieku Anglicy wprowadzili lisa pospolitego z Europy do wschodniej części Stanów Zjednoczonych, aby móc polować na niego konno z psami, gdyż miejscowe lisy wirginijskie były dla nich zbyt powolne. W Kanadzie natomiast występuje ciągle rodzimy gatunek lisa pospolitego. Jego ulubionymi siedliskami są lasy, obfitujące w zakrzewienia obszary trawiaste oraz tereny rolnicze.

Tryb życia

Lis rudy dzięki ogromnym zdolnościom przystosowawczym rozprzestrzenia się wraz z rozwojem zachodniej cywilizacji. Zimą rzadko kryją się w norach, najczęściej zwijają się w kłębek i pozwalają przykryć się przez śnieg. Dorosłe drapieżniki żyją samotnie, ale nie oznacza to, że zupełnie się izolują. Dzięki sygnałom węchowym zwierzęta utrzymują kontakt z innymi osobnikami i znają dokładnie obszary przez nie zajmowane.

Odżywianie

Lis jest wszystkożerny i poza zwierzętami zjada tez sporo pożywienia roślinnego. Nadmiar pokarmu ukrywa starannie po śniegiem lub liśćmi.

Rozmnażanie i rozwój

Samice, po ciąży trwającej 2 miesiące, wydają na świat w dobrze ukrytej norze 4-8 młodych. W wieku jednego miesiąca szczenięta zaczynają bawić się na powierzchni ziemi i zjadają pokarm przynoszony przez rodziców. W wieku 8 tygodni opuszczają norę i rozpoczynają samodzielne polowania. stopniowo młode są coraz mniej tolerowane przez osobniki dorosłe i w wieku 4 miesięcy odchodzą, aby objąć w posiadanie własne terytoria.